- pod stolem
- under the table
Czech-English dictionary. 2013.
pod stolem
Look at other dictionaries:
pod — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na cel przestrzenny ruchu znajdujący się w miejscu położonym poniżej czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pies wszedł pod… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Czech declension — describes the declension, or system of grammatically determined modifications, in nouns, adjectives, pronouns and numerals in the Czech language. There is a system of 7 cases (nominative, genitive, dative, accusative, vocative, locative and… … Wikipedia
kopać się — I – kopnąć się {{/stl 13}}{{stl 33}} uderzać się nogą albo w nogę :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kopnął się w kostkę. Kopnął się o kamień. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kopać się II {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poszurać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, poszuraćam, poszuraća, poszuraćają {{/stl 8}}{{stl 7}} szurać przez pewien czas (zwykle nogami), wydając charakterystyczny, zgrzytliwy odgłos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poszurać nogami pod stołem. Poszurać torbą po… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
siedzieć — ndk VIIa, siedziećdzę, siedziećdzisz, siedziećdział, siedziećdzieli 1. «znajdować się w pozycji, w której ciało załamane w biodrach spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; o zwierzętach: spoczywać całym ciężarem … Słownik języka polskiego
literature — /lit euhr euh cheuhr, choor , li treuh /, n. 1. writings in which expression and form, in connection with ideas of permanent and universal interest, are characteristic or essential features, as poetry, novels, history, biography, and essays. 2.… … Universalium
z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… … Słownik języka polskiego
zawiesić — dk VIa, zawiesićwieszę, zawiesićsisz, zawiesićwieś, zawiesićsił, zawiesićwieszony zawieszać ndk I, zawiesićam, zawiesićasz, zawiesićają, zawiesićaj, zawiesićał, zawiesićany 1. «wieszając umieście coś gdzieś, na czymś; powiesić» Zawiesić lampę nad … Słownik języka polskiego
